insan sewdiqini yerden yere vururmuş
Ben onu sevdigimde
Burnu bir karıs havada gözü yükseklerdeydi
Hele beni yerden yere vurup
Nasılda kırmıstı kalbimi zalim
Dudaklarından dökülen acı sözü
Bu gün bile hatırlarım
Ne tebessümdü o zehirden beter
Gözlerim kıpkırmızı olurdu aglamaktan
Onsuz geçen gecelerde
Pismanlıktan kendime lanetler ederek
Kaleme sarılıp yazardım ona
Nefretin askla kucaklastıgı o anı
Mısralara dökerdim içimi
On besimin çocuksu askıydı
Nasılda gülerdi bana canı istedimi
En anlamlı bakısıyla önce ümitlendirirdi
Ardından bir uçurumun kenarında
Yapayalnız bırakıp giderdi
Ben çaresiz ben yalnız
Bilirdi insafsız
Kasımın kasvetli buz gibi sogugunda
Yüregim yanardı o böyle yapınca
Ama o günlerde hayatımın acısı
Var olma sebebim gibi gelirdi bana
Bu ölesiye baglanıs içten içe kopan fırtınalar
Bu delice yakarıs
Belki de sevgiye muhtaç bir kalbin
Bitmek bilmeyen kaprisiydi
Bütün istegim biraz sevgi biraz sevkatti
Çok gördü bana
Evet simdi yıllar sonra
Bu kasım ayında onu düsünüyorum ilk defa
Kucagımda resimler hatıralar
Hava yine soguk yine kasvetli
Gözleri gözlerimde yine sevgisi derin yüregimde
Meger unutmamısım
Bu onun yıldönümüdür
On yedisinde toprakla kucaklasan
O zalimin hikayesidir anlatılan
Umutsuz bir melodi
Dolduran sessiz odayı
Gönlüm hala bombos
Bu feryat yankılanmıstı
Acı dolu tam on bes yıl önce
Bombos koridorlarda deli gibi kostum sınıfa
Sırası bombostu
Benim gibi çaresizdi her köse
Kendi kendime konusarak yaklastım sırasına
‘Sen ölemessin benim tek emelimdin istedigin kadar nefret et alay et duygularımla ama ne olursa olsun yalan olsun biliyorum beni üzmek için yapıyorsun’
Allah’ım son bir defa göreyim yeter bana
Saatlerce sürdü bu yakarıs
Ta ki ölümün o sinsi kokusunu
Içimde duyana kadar
Hıçkıra hıçkıra ağlayarak sırasına kazıdıgı ismini öptüm
Sonra ona ait bir seyler aradım
Yıllarca yıllara meydan okumus bir defter
Sararmıs sayfaları arasında bir mektup
Yazı onun yazısı
Belki de çok emek verilmis
Çok sasırdım
Mektup bana hitabendi
Kalbimde büyüyen özlem ve acıyla okudum
Hele o son cümleyi okudugumda
Bogazımda bir seyler dügümlendi
Uzaklardan bir ses beni çagırıyordu
INSAN SEVDIGINI YERDEN YERE VURURMUS BIRTANEM BENI AFFET!!!
Konu: insan sewdiqini yerden yere vururmuş 
Paz Mayıs 03, 2009 2:44 pm
